بنام خدا
یکی از موضوعاتی اختصاصی شیعه ،بحث توسل جستن به اهل بیت(ع) می باشد که زیاد در مورد آن بحث شده است.برای همین تصمیم گرفتم وارد مقوله توسل شده و این مسئله مهم را بررسی کنیم.
قرار دادن واسطه ، فقط به خاطر دور بودن «واسطه قرار دهنده » نیست تا گفته شود : خدا که دور نیست ، پس چرا واسطه قرار داده است ؟ بلکه ممکن است جهات دیگرى داشته باشد ; مثلاً : قرار دادن واسطه مى تواند تقدیر و سپاس از زحمات شخصى که واسطه قرار داده شده است ، باشد ; یعنى خداوند به خاطر تقدیر از عبادات و تلاش ها و مجاهدت هاى بنده اى ، مقام وساطت در درگاه خویش را به او عطا نماید ; چرا که ممکن است وسیله اى براى هدایت بهتر مردم نیزباشد. به این صورت که خداوند شخصى را که از کمالات عالى انسانى و الهى برخوردار است ، واسطه و مقرّب درگاه خود معرفى کند تا مردم به او مراجعه کنند و با نزدیک شدن به او،وى را الگوى عملى خویش قرار دهند و اسباب سعادت دنیوى و اخروى خود را کسب کرده با معارف دین ،بیشتر آشنا شوند.
پیامبر(ص)و ائمه (ع)حکم چراغ هاى فروزانى را دارند که خداوند به واسطه ایشان ، مسیر حرکت بندگان به سوى خویش را روشن ساخته و کشتى هاى نجاتى هستند که خداوند ، آنها را در دریاى پر تلاطم زندگى براى نجات انسان ها به حرکت در آورده است .
از این ها گذشته ، خدا گرچه از رگ گردن به ما نزدیگ تر است ، ولى ما از او دوریم .
و با توسل به اسباب و عللى که خود او قرار داده ، سعى در نزدیک شدن به او را داریم ; گر چه از این سعادت و نعمت عظیم هم برخورداریم که هر وقت بخواهیم او را مى خوانیم و نام مبارکش را بر زبان مى آوریم .
یار نزدیک تر از من به من است *** وین عجب تر که من از وى دورم .
در آیات 165 و 166 سوره بقره سخن در این است که انسان براى خدا همتایانى را قرار دهد و به جاى خدا به آن ها توجه نماید «یتخذ من دون الله أنداداً» و حال آن که به پیامبر(ص)و معصومین(ع) در راستاىِ توجه به خدا و به خاطرِ توجه به او و به دستورِ خودِ خداوند توجه مى شود . خداوند ، خود فرموده که با راستگویان باشید (توبه / 119) وباز فرموده : «فَسْـَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (نحل / 43 و انبیاء/ 7) که باز هم در روایات ، ائمه هدى(ع) «اهل ذکر» معرفى شده اند . و نیزخود فرموده : اگر مرتکب گناهى شدید و به خویش ستم کردید ، در صورتى که از کرده خود پشیمان شوید و پیامبر(ص)را واسطه قرار دهید ، مورد مغفرت واقع مى شوید . (نساء / 64) و ائمه معصوم(ع) بنابر روایات متعدد ، جانشینان پیامبر(ص)هستند .
در آیات 128 و 129 آل عمران ، فرمان و سیطره استقلالى از پیامبر(ص)نفى شده است ; «لیس لک من الأمر شى ء.. .» نه مطلق امر و فرمان ; چرا که خداوند در آیات متعدد ، پیامبراکرم(ص)را در امورى صاحب اختیار دانسته است ; مانند : «فَأْذَن لِّمَن شِئْت َ مِنْهُمْ» (نور ، 62) یا «وَ مَا کَانَ لِمُؤْمِن وَ لاَ مُؤْمِنَة إِذَا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَن یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ» (احزاب ، 36) و مثل همان آیه اى که ذکر شد و استغفار پیامبر(صلى الله علیه وآله)را براى امت مؤثر دانست (نساء ، 64) و مثل آیاتى که شفاعت و واسطه گرى را به اذن خداوند جایز مى شمارد : «مَن ذَا الَّذِى یَشْفَعُ عِندَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ» . (بقره ، 255)
در آیات 50 و 51 سوره ذاریات از این که خداى دیگرى همتاى خدا دانسته شود ، نهى شده است . «و لاتجعلوا مع الله إلهًا ءاخر» و حال آن که هیچ شیعه اى به دید خدایى و صاحب قدرت مستقل به ائمه(ع) نمى نگرد . فرازهاى مختلف دعاى شریف توسل ، به خوبى شاهد این مدعاست و نیز جملاتى که در زیارات امامان دین(ع) خوانده مى شود ، سخن فوق را تأیید مى کند . شیعه بعد از نماز زیارت ائمه (مثل امام حسین(ع) اعتراف مى کند : «اللّهم انّى صلّیت و رکعت و سجدت لک وحدک لاشریک لک لانّ الصلوة و الرکوع و السجود لایکون إلاّ لک لأنّک أنت الله لا اله إلاّ أنت »•
ادامه دارد.
