بنام آنکه جان را فکرت آموخت
نعمت الهی از نگاه قرآن:
«َاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُوا ...; (آل عمران، 103) و همگى به ریسمان خدا {قرآن و اسلام و هرگونه وسیله ارتباط دیگر} چنگ زنید و پراکنده نشوید.»
از منظر قرآن کریم، «ولایت» و «رهبرى» الهى بر جامعه اسلامى، بزرگترین نعمت الهى محسوب مى شود،بر طبق احادیث ائمه(ع) یکى از مصادیق «حبل اللّه» همان ولایت و «رهبرى» اهل بیت(ع) مى باشد که علاوه بر راهنمایى و هدایت جامعه اسلامى، رهبرى آن را نیز بعهده دارند. پس از مجموع این آیه و آموزه هاى روایى ائمه(ع) اتّحاد باید حول محور «ایمان و اسلام» و «قرآن» و از همه مهمتر «رهبرىواحد» باشد. و همین امر دلیلی است برنقش محورى «رهبرى» در اتحاد مسلمانان. یعنى اگر اتّحاد و وحدتى باشد باید حول محور قرآن و رهبرى الهى باشد و در غیر این صورت اتحادى نیست، بلکه یک تجمع صورى است همان طور که قرآن مى فرماید: «تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّى ; (حشر، 14) آنها را متحد مى پندارى، در حالى که دل هایشان پراکنده است.»
قرآن کریم تأکید فراوانى در مورد اطاعت و فرمانبردارى از انبیاء الهى دارد و حتى اطاعت از آنان را به عنوان رهبران جامعه، در کنار اطاعت و عبودیّت خود قرار داده است• و چه زیبا مى فرماید: «وَأَطِیعُواْ اللَّهَ وَرَسُولَهُو وَلاَ تَنَـزَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُم; (انفال، 46) وخدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و از (پراکندگى و) نزاع بپرهیزید، تا سست نشوید، و قدرت (و شوکت) شما از میان نرود» تمام اینها، نشانگر اهمیت و توجّه به پیروى از دستورات پیشوا و رهبرى جامعه اسلامى از طرفى و نقش رهبرى و اطاعت از او در اتحاد و عدم پراکندگى جامعه است.
